Er staat altijd wel iets op het lijstje van tijdens het fietsen te verbeteren zaken. De Quest zelf is nu heel erg fijn dus bovenop mijn verbeterpuntenlijstje stond nu iets dat niet direct met de fiets zelf te maken heeft: het gebulder van de wind. Zeker bij hoge snelheden tegen de wind in kan het geluidsniveau van de wind flink hoog worden. Dat schijnt niet goed voor je gehoor te zijn en is vooral ook minder aangenaam fietsen.
Vandaag maakte ik daarom een constructie van een paar stukje licht schuimrubber van een oud slaapmatje. Op de voorste bandjes van mijn Casco Speedster helm naaide ik aan beide kanten een stukje klittenband. Daarop bevestigde ik de stukjes schuim. Om iets meer 'spoiler'-effect te creëren deed ik aan de de binnenzijde achter het bandje nog een extra stukje schuim. Zo ziet het er uit:
De constructie direct getest en het effect is zeer aanzienlijk. Het fietsen is zo een stuk aangenamer. Ik heb ook het idee dat ik er sneller door ga rijden. Bij gebrek aan luid gebulder heb ik blijkbaar het gevoel niet echt heel hard te gaan wat ik compenseer door harder te trappen.
Overigens nog een vreemde ervaring vandaag. Ik kreeg een lekke band (eerste met deze fiets) op een plek waar ik vorige week bijna zeker meende te weten een lekke band te hebben, nabij kasteel Sterkenburg. Dat bleek toen niet zo te zijn, waarschijnlijk was het de zijwind die aan de fiets schudde. Vandaag had ik op precies die plek weer het idee een lekke band te hebben. Ik dacht natuurlijk me weer te vergissen maar dit keer was het echt lek. Alleen de binnenband, aan de buitenband was niets te zien.
Ik heb van een oud-bewoner ooit verhalen gehoord over een spook op Sterkenburg, wellicht houdt die zich tegenwoordig ook bezig met het lastigvallen van velomobilisten?
Tijdens een ritje rond de Lek en Rijn viel me gisteren weer herhaaldelijk op hoeveel beter de wegligging van de Quest is nu deze voorzien is van een oliedemper en stuggere vering.
Voorheen was fietsen op de Voorhavendijk nabij Vianen toch wel enigszins afzien in de Quest. Trillingen, herrie en een achterwiel dat regelmatig wegdriftte. Als ik dan oostwaarts fietsend kort voor Vianen weer op asfalt kwam te rijden was dat een verademing. Tijdens mijn tochtje gisteren was het verschil ineens nauwelijks merkbaar. Op het slechte gedeelte kon ik nu gewoon in stevig tempo doorrijden terwijl het comfort er nauwelijks onder te lijden had. Toch zeer verrassend. Mogelijk speelt het mee dat ik hier de vorige keer niet met de brede Shredda’s reed maar met de harde en smalle Durano’s.
Op de Lekbandijk bij Ravenswaaij ligt een aantal drempels waar ik geleerd had flink voor af te remmen. Dat was nu nauwelijks meer nodig.
Nogmaals, ik ben dus erg enthousiast over de nieuwe tuning van de Quest. Ik zou Velomobiel.nl dan ook aan willen raden om Quests standaard in deze configuratie uit te leveren. Als ik zelf nu niet met het prototype oliedemper zou kunnen fietsen had ik misschien zelfs het geduld niet op willen brengen en was ik alvast een Risse-demper gaan proberen.
Voor mijn lengte van 1m87cm heb ik een lang bovenlijf. Ik fietste daarom met het stoeltje van de Quest in de laagste stand, maar eigenlijk had ik het liever nog een centimeter of 2 lager gehad.
Ik besloot daarom de ophanging van het zitje aan te passen zodat het verder naar beneden kan. Allert van Velomobiel.nl adviseerde me om het zitje onderaan direct vast te maken op de beugels die aan de wielkasten zitten. Ik verwijderde daartoe de metalen plaatjes van het zitje en boorde het gat uit dat het meest voor- en onderaan zit met een 6mm boor (het gat was 5mm). Nu kon ik het zitje weer bevestigen met de bout die hier in de standaard constructie voor gebruikt wordt.
De situatie bij de beugel achter was wat lastiger. De beugelklem zou in ieder geval verder naar beneden geplaatst moeten worden maar dan zou ik 'm niet met de drie daarvoor bedoelde boutjes vast kunnen zetten, tenzij ik deze boutjes lager zou plaatsen. Ik besloot dat niet te doen want die boutjes zitten vastgelast op een metalen plaatje dat binnenin de wielkast vastgelijmd is. Ik dat geen zin om die constructie los te moeten breken.
Ik koos voor een oplossing waarbij ik de laagste van de drie boutjes wel zou kunnen blijven gebruiken. Onder die boutjes zou ik de klem met twee nieuwe boutjes aan de wielkast vastzetten. In de beugelklem boorde ik hiertoe drie gaten van 5mm, 2cm hoger dan voorheen de hoogste gaten. De bovenste twee gaten zitten daarmee in het schuine gedeelte van de beugel. Deze twee was ik niet van plan om van een moer te voorzien maar ik moest ze wel boren omdat ik de klem anders niet helemaal tegen de wielkast zou kunnen plaatsen.
Na het plaatsen van de beugelklem op de wielkast, dus twee centimeter lager dan normaal, boorde ik door de buitenste twee rijen gaten van de beugelklem twee gaatjes door de wielkast heen. In die twee gaten door de wielkast plaatste ik twee boutjes (die ik over had door het verwijderen van de metalen plaatjes op het zitje). Om in de wielkast te kunnen werken moest ik wel eerst de achterband verwijderen. Voor wat extra sterkte plaatste ik in de wielkast achter de twee boutjes een metalen plaatje waar de boutjes ook doorheen gaan.
De beugelklem achter zit nu dus weer vast met 3 boutjes met moertjes. De hoogste twee boutjes van de oude constructie eindigen in de nieuwe gaatjes in het schuine gedeelte van de klem en zijn niet van een moertje voorzien.
Na het verlagen van het zitje moest ik het crankstel nog een centimeter of twee naar voren plaatsen en uiteraard ook de ketting wat verlengen.
Het stoeltje zit voor mij nu perfect. Niet te laag, niet te hoog. Wel is het met deze configuratie zinvol om het Ventisit neksteuntje te gebruiken. Voorheen had dat voor mij geen toevoegde waarde maar nu zit mijn nek dicht bij de achterrand van de kuip.
Het fietsen met het verlaagde stoeltje is zeer aangenaam. Niet alleen gaat het rijden merkbaar sneller, de meer horizontale houding helpt ook een houten kont te voorkomen.
De Quest is een geweldige fiets maar over de wegligging was ik tot voor kort niet helemaal tevreden. De fiets heeft bij hoge snelheden soms de neiging tot schommelen (zowel links-rechts als voor-achter) en ook het achterwiel wil bij slecht wegdek nog wel eens wegdribbelen. Het schommelen doet afbreuk aan het rijcomfort en verhindert voor mijn gevoel ook om optimaal kracht te zetten. Het plots dribbelen van het achterwiel kan vooral bij snel genomen bochten flink schrikken zijn.
Recent had ik de wegligging en het rijcomfort al wat verbeterd door te gaan fietsen met bredere banden op lagere druk (Shredda en Almotion). Op internet werd aangeraden om die banden te combineren met kortere stijvere veren voor een beter bochtengedrag. Velomobiel.nl stelde voor dat ik ook een prototype van een nieuwe oliedemper zou uitproberen.
Prototype demper en stugge vering
Mijn Quest is nu dus uitgerust met kortere en stijvere veren voor en een experimentele velomobiel.nl-oliedemper achter. De oliedemper is gemonteerd aan de bestaande veerpoot waarin nog gewoon de reguliere stalen veer zit. De demper werkt zo dat vooral de uitgaande beweging gedempt wordt. De demper heeft dus vooral invloed op het uitveren, op het inveren heeft de demper minimale invloed.
Puur als experiment was het natuurlijk niet zo handig om in één keer twee variabelen aan te passen. Het is vaak lastig om enkel op basis van het rijgevoel te zeggen of nu juist de stuggere vering of de aangepaste demping een verandering in het rijgedrag veroorzaakt. Bij een eerste test 'op het droge' was in ieder geval mooi te zien dat de Quest bij het stevig indrukken van de achterzijde netjes omhoog komt, zonder wild te springen of na te veren. Duidelijk is dat de demping doet wat 'ie moet doen.
Rijgedrag
Sowieso is het best lastig om eerlijk het gevoel vóór met het gevoel ná te vergelijken. Voor mijn gevoel ligt de fiets nu duidelijk beter op de weg, het is alsof de fiets zich als het ware meer aan de weg vastzuigt. De fiets voelt minder aan als een 2CV en meer als een MG sportwagen. Bochten kan ik sneller en met meer gevoel van controle nemen. De fiets ligt minder schuin in de bochten en lijkt het zelf ook leuker te vinden om door de bocht gaan. Op oneven asfaltweggetjes waar ik voorheen wat last had van schommelen of deinen is dat nu grotendeels verdwenen (Achterdijk nabij Honswijk). Alleen bij een zeer slecht stuk snel omhoog (Achterweg nabij Vreeswijk) was dit nog wel wat waar te nemen.
Bij ervaringsverhalen over Quests die met een Risse demper zijn uitgevoerd wordt vaak gesteld dat drempels met hogere snelheid genomen kunnen worden zonder gelanceerd te worden. Inderdaad gaat het nemen van drempels beter maar het is vooral de 'landing' die minder bruusk is. Het effect van een demper is dat ongewenste resonantie van de vering tegengegaan wordt. Dit effect van demping merkte ik vooral bij de korte steile drempels in de Dorpsstraat van Slijk-Ewijk. Voorheen werd ik daar zelf met 30 km/h min of meer gelanceerd. Nu met oliedemper kon ik deze drempels met veel minder overlast nemen.
Veiligheid
Opvallend is dat ik gedurende de 250 km die ik nu met deze nieuwe veer-dempercombinatie heb gereden niet of nauwelijks last heb gehad van een dribbelend achterwiel. Ik heb geprobeerd dit theoretisch te begrijpen maar ik kom daarbij niet veel verder dan dat een demper resonanties beperkt en dat resonanties zeer nadelig kunnen zijn voor de wegligging. Mijn verwachting was dat de demper vooral impact zou hebben op trillingen met een lagere frequentie, zoals inderdaad het nemen van een drempel.
Nadelen?
Met stuggere vering en sterkere demping rijdt de fiets zoals al gezegd meer als een sportwagen. Dat bevalt me praktisch altijd beter dan de oude situatie. Onvermijdelijk merk je soms wel meer van de oneffenheden in de weg dan je zou willen. Vooral het effect van de stuggere vering voor is soms opvallend: op onderbroken wegbelijning met reliëf ging de fiets soms flink resoneren. Door bij te sturen eenvoudig op te lossen maar eigenlijk zou je willen dat ook de veerpoten vóór van betere demping voorzien zouden zijn.
Hoe nu verder
Het rijden met de oliedemper en de stuggere vering bevalt me heel erg goed. Ik denk dat het aan te raden is voor iedereen die doorgaans harder rijdt dan 40 km/h, zeker in combinatie met comfortabele snelle banden als de Shredda en de Almotion.
Velomobiel.nl levert deze nieuwe demper nu nog niet. Ik ben de eerste die met het prototype fietst. Velomobiel.nl zal zelf ook nog met deze constructie gaan experimenteren. Als de demper leverbaar gaat worden zal het mogelijk een andere uitvoering worden dan waar ik nu mee fiets.
Lycra fietskleding gaat op een gegeven moment stinken. Bij mij wel tenminste. Met de reguliere was kreeg ik de geur er niet uit. Na het wassen lijkt de geur verdwenen maar zodra ik er weer een beetje in zweet is 'ie weer terug. Ik zocht daar dus een oplossing voor. Op internet vond ik er twee:
Kleding bevochtigen met glansmiddel voor de vaatwasser
Kleding laten weken in azijn
Ik probeerde beiden. Met een busje glansmiddel (1 euro nogwat) kon ik net één shirt en twee thermohemden doen. Na ze bevochtigd te hebben liet ik ze een nacht in een emmer staan. Daarna waste ik ze mee met de reguliere was. Ook na fietsen is de geur nu verdwenen.
Een zelfde aanpak volgde ik met een ander shirt maar dan door 'm met azijn te bevochtigen. Zelf kan ik de geur van azijn redelijk hebben maar niet al mijn huisgenoten waren hier blij mee. Na het shirt meegewassen te hebben is de vieze lycra-lucht inderdaad verdwenen. De geur van de azijn helaas niet.
Conclusie: gebruik glansmiddel voor de vaatwasser om vieze geur uit lycra te verwijderen, tenzij je erg van azijn houdt.
Ik snap het best dat reguliere ligfietsen nooit populair zijn geworden. In de stad hebben ze eigenlijk alleen maar nadelen. Buiten de stad (het merendeel van de fietsers is daarmee al afgevallen) kunnen ze voordelen hebben. Sommige modellen zijn zeer comfortabel maar een deel daarvan is weer absurd traag of komt echt een helling niet op. Voor fietsvakanties bestaan er hele fijne modellen. Andere ligfietsen zijn flink snel maar doorgaans zijn die weer weinig comfortabel, eng laag of klimmen slecht. Hier komt nog eens bij dat ligfietsen een serieus imageprobleem hebben. Je bent naar het schijnt al snel een veganistische zuurpruim als je zo'n ding berijdt.
Zeker op een mooie dag als vandaag kom je hordes fietsers tegen die lekker de stad uit willen om alleen of in een groep lekker een flink eind te rijden, liefst in een sportief tempo. Net als ik dus. Mijn RaptoBike 2x28" is een beetje een fiets in de categorie die deze heren (en enkele dame) berijden, maar dan flink sneller, en zelfs heuvel op niet trager. Toch zou ik niet willen er de kost mee te moeten verdienen deze superfiets aan de reguliere weekendrenner te slijten. De bijna horizontale lichaamshouding vormt voor de meesten een te grote drempel.
Ik snap er niets van
Ik snap er niets van dat de renners, de doorgaans 'middle aged men in lycra' (mamils) die net als ik genieten van het sporten, het buiten-zijn, het afleggen van flinke afstanden, liefst met een zo hoog mogelijke snelheid, als het even kan met ook nog wat speelse onderlinge competitie, niet veel vaker kiezen voor een velomobiel. Is het de groepsdruk om te conformeren? Is het de prijs? Is het dat zo'n fiets wat lastiger te stallen is? Ik kan me voorstellen dat dat allemaal meespeelt maar niet in die mate dat een velomobiel toch een zeldzame verschijning is. Mijn Quest is niet een beetje maar echt flink veel sneller dan een racefiets, mijn Quest is ook nog eens comfortabeler, mijn Quest kan bovendien flink wat spullen vervoeren & ik vermoed dat mijn Quest ook nog eens veiliger is. Wat wil je nog meer?
Jongens en meisjes, wakker worden! Je rijdt helemaal niet snel als je 35 km/h doet. Zonder topsporter te zijn hoef je je niet eens absurd uit te sloven om 45 km/h te fietsen. Zonder ondersteuning! Je hoeft niet te stoppen je fiets als forensvoertuig te gebruiken als het kouder is dan 10 graad Celcius. Jongens en meiskes, jullie begrijpen niet welke enorme potentie de fiets nog biedt buiten het archaïsche model dat jullie nu onder jullie in lycra gehulde derrières hebben.
Soms zou ik dit uit willen schreeuwen als ik weer eens een groepje renners met 10 km/h snelheidsverschil of meer inhaal.
Ik vrees dat ze mij nu maar een irritante valsspeler vinden, een uitslover die ongetwijfeld een elektromotor ingebouwd heeft.
Soms dan fiets ik en opeens
dan bemerk ik dat
ik zachtjes zing.
Ruisende wind, benen vol met bloed
M'n hart dat klopt
Dat is alles wat ik wil,
fietsen met de wind.
When I'm sad,
she comes to me
With a thousand smiles
she gives to me free
It's alright, she said
it's alright
Take anything you want from me
Anything
Anything
